W 1998 r. obronił rozprawę doktorską przed Radą Wydziału Cybernetyki WAT pt. „Algorytmy komputerowego wspomagania planowania przemieszczania równoległego kolumn”, której promotorem był prof. dr hab. inż. Marian Chudy. Za opublikowaną rozprawę otrzymał Nagrodę Rektora WAT za najlepszą pracę doktorską.

W latach 1998–2008 był opiekunem naukowym studenckiego Koła Zainteresowań Cybernetycznych działającego przy Wydziale Cybernetyki.

W 2012 r. obronił kolokwium habilitacyjne przed Radą Wydziału Cybernetyki WAT, na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Models and algorithms for knowledge-based decision support and simulation in defence and transport applications”. Za rozprawę habilitacyjną otrzymał trzy nagrody: w 2012 r. Nagrodę I stopnia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej za najlepszą pracę habilitacyjną z dziedziny „transport” oraz Nagrodę Rektora WAT za najlepszą rozprawę habilitacyjną, a w 2013 r. Nagrodę I stopnia Ministra Obrony Narodowej za osiągnięcia naukowe.

W Instytucie Systemów Informatycznych WCY pełnił funkcję dyrektora Instytutu (2012–2020), zastępcy dyrektora Instytutu (2006–2008, 2009–2012) oraz dwukrotnie funkcję kierownika Zakładu Badań Operacyjnych i Wspomagania Decyzji (2005–2006 i 2008).

Jest członkiem stowarzyszeń naukowych: European Association for Theoretical Computer Science, Military Operations Research Society, Polskiego Towarzystwa Symulacji Komputerowej (członek zarządu). W latach 2003–2005 był zatrudniony na stanowisku adiunkta w Wyższej Szkole Handlu i Prawa w Warszawie, a w latach 2015–2018 w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu.

Podczas dotychczasowej służby oraz pracy zawodowej uczestniczył w badaniach naukowych i dydaktyce szkoły wyższej. Badania, które prowadził miały charakter zarówno teoretyczny, eksperymentalny, jak i aplikacyjny (wdrożeniowy). Jego zainteresowania naukowe są związane z następującymi obszarami: oparte na wiedzy informatyczne systemy wspomagania decyzji; optymalizacja grafowo-sieciowa oraz modele i metody eksploracji grafów; analiza, modelowanie i prognozowanie zagrożeń (w tym cybernetycznych); modelowanie, optymalizacja i symulacja działań bojowych; analiza efektywności algorytmów; optymalizacja transportu. Brał udział w ponad czterdziestu projektach i pracach o charakterze badawczo-naukowym, rozwojowym i wdrożeniowym (o budżetach od kilkudziesięciu tysięcy do 10 mln złotych) w różnych rolach: od wykonawcy, poprzez kierownika grupy zadań badawczych, koordynatora prac zespołu, po kierownika projektu/pracy.

Uczestniczył w pracach badawczo-rozwojowych oraz wdrożeniowych na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa oraz administracji publicznej dotyczących m.in.: budowy systemu symulacyjnego wspomagania szkolenia operacyjnego wojsk pk. „Złocień” oraz jego wdrożenia w Centrum Symulacji i Komputerowych Gier Wojennych Akademii Obrony Narodowej (obecnie Akademii Sztuki Wojennej) w 2008 roku, budowy systemu eksperckiego pk. „Guru” (2005-2007), wdrożenia systemu eksperckiego „SARNA” w Rządowym Centrum Bezpieczeństwa (2009), czy wdrożenia Analizatora Drzew Zdarzeń w Centralnej Szkole Państwowej Straży Pożarnej w Częstochowie w 2017 roku (wynik cząstkowy kierowanego przez niego projektu NCBiR pk. WAZkA).

Jest autorem (ORCID: 0000-0001-8143-7869) jednej oraz redaktorem lub współredaktorem czterech monografii naukowych, współautorem czterech podręczników akademickich, ponad 140 artykułów w czasopismach naukowych i rozdziałów w monografiach naukowych oraz materiałach konferencyjnych, a także ponad 130 referatów na konferencjach naukowych, które prezentował na ponad sześćdziesięciu uznanych konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych (w Europie, Ameryce Północnej, Azji). Wygłosił kilka referatów plenarnych oraz kilka razy przewodniczył konferencyjnym sesjom, organizował lub współorganizował kilka konferencji naukowych, wykonał kilkadziesiąt recenzji prac naukowych.

W pracy dydaktycznej przeprowadził ponad 10 tys. godzin zajęć dydaktycznych ze studentami oraz doktorantami na kierunkach studiów „informatyka”, „informatyka w medycynie”, „kryptologia i cyberbezpieczeństwo”, „bezpieczeństwo narodowe”, „zarządzanie”, „biocybernetyka i inżynieria biomedyczna”, „zarządzanie cyberbezpieczeństwem” (MBA) z takich przedmiotów, jak: analiza algorytmów, algorytmy i struktury danych, modelowanie matematyczne, modelowanie i analiza sieci złożonych, techniki algorytmiczne, obliczenia równoległe i rozproszone, teoria grafów i sieci, metody i narzędzia informatycznego wspomagania decyzji, metody optymalizacji, efektywność systemów informatycznych, badania operacyjne, decyzje menadżerskie, prognozowanie i symulacje, zaawansowane metody eksploracji danych.

Wypromował jednego doktora, 90 magistrów i inżynierów, był opiekunem naukowym pięciu studentów indywidualnych oraz kilkunastu doktorantów.

W latach 2008–2020 w Instytucie Systemów Informatycznych był odpowiedzialny za prace nad nowymi planami i programami oraz modyfikację istniejących planów i programów studiów na kierunkach „informatyka” oraz „kryptologia i cyberbezpieczeństwo”. Jest współautorem aktualnie obowiązujących planów i programów studiów w specjalnościach profilowanych w Instytucie Systemów Informatycznych, w tym współautorem pomysłu tzw. ścieżek kształcenia w tymże Instytucie. W latach 2013–2014 uczestniczył w pracach nad utworzeniem dwóch nowych kierunków studiów na Wydziale Cybernetyki, tj. „informatyka w medycynie” oraz „kryptologia i cyberbezpieczeństwo”.

Wyróżniony m.in.:

• złotym (2023 r.) i brązowym Krzyżem Zasługi (2018 r.);

• Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2018 r.);

• złotym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju (2011 r.);

• złotym medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (2021 r.);

• tytułem „Zasłużony Nauczyciel Akademicki WAT” (2008 r.);

• medalem Zasłużony dla Wydziału Cybernetyki WAT (2013 r.);

• czterema medalami na światowych targach wynalazczości i innowacyjności (nagrody zespołowe);

• dwoma indywidualnymi nagrodami ministrów;

• czterema nagrodami rektorskimi.

Interesuje się muzyką, m.in. gra na akordeonie i pianinie/keyboardzie, jest zagorzałym kibicem sportowym – członkiem Klubu Kibica RP oraz uprawia amatorsko tenis ziemny (m.in. zdobył wicemistrzostwo Garnizonu Warszawa w 2018 r., wiceprezes Stowarzyszenia Tenisowego Garnizonu Warszawa “Return”) i siatkówkę. Ma żonę Jolantę (adiunkt na Wydziale Bezpieczeństwa, Logistyki i Zarządzania WAT) i córkę Wiktorię (studentka Uniwersytetu w Tilburgu, Niderlandy).

Główny obszar jego zainteresowań dotyczy modelowania, symulacji i analizy systemów sieciowych z wykorzystaniem modeli i metod badań operacyjnych, a w szczególności teorii grafów i sieci, technologii przetwarzania Big Data oraz wybranych elementów sztucznej inteligencji. Kierownik wielu projektów (m.in. CARE, COPE, CART, SAVE, THEIA, Manify, Monica) wielokrotnie wyróżnianych na Międzynarodowych Targach Wynalazczości (m.in. Bruksela, Paryż, Seul, Warszawa). Opiekun licznych zespołów studenckich zajmujących czołowe miejsca w kraju i na świecie w konkursach informatycznych. Pasjonat technologii zmieniających rzeczywistość.

Janusz Furtak urodził się w 9 grudnia 1958r w Bytomiu. W roku 1973 ukończył szkołę podstawową i rozpoczął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu w klasie o profilu matematyczno-fizycznym. Po ukończeniu liceum w 1977 roku rozpoczął studia na Wydziale Cybernetyki WAT. W trakcie studiów aktywnie działał w Kole Zainteresowań Cybernetycznych i był reprezentantem WAT w koszykówce. Studia na Wydziale Cybernetyki ukończył z wynikiem bardzo dobrym w roku 1982 uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera cybernetyka w specjalności „Systemy informatyczne - automatyzacja przetwarzania danych”.

Po ukończeniu studiów rozpoczął służbę w Zespole Informatyki Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie najpierw jako programista, a później jako projektant, a następnie zastępca kierownik zakładu projektowego. Od czerwca 1990 roku jest związany z WAT. Od 1990 roku był asystentem w Katedrze Badań i Eksploatacji Systemów Komputerowych, a od 2000 roku adiunktem w Instytucie Automatyki i Robotyki. Od 2003 był kierownikiem Zakładu Automatyzacji Systemów Dowodzenia w Instytucie Automatyzacji Systemów Dowodzenia i Logistyki Wydziału Techniki Wojskowej do chwili zakończenia zawodowej służby wojskowej w stopniu pułkownika w roku 2006. W latach 2006-2012 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Teleinformatyki i Automatyki, a dodatkowo od 2008 roku pełnił obowiązki dyrektora tego instytutu. W latach 2016-2019 był dyrektorem Instytutu Teleinformatyki i Automatyki, a po zmianie nazwy instytutu w 2019 roku był dyrektorem Instytutu Teleinformatyki i Cyberbezpieczeństwa do końca kadencji w 2020 roku.

W roku 1999 obronił rozprawę doktorską przed Radą Wydziału Cybernetyki WAT pt. „Orientacja przestrzenna na podstawie obrazu z ruchomej kamery”, której promotorem był prof. dr hab. inż. Włodzimierz Kwiatkowski. W roku 2020 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie Informatyka Techniczna i Telekomunikacja po pomyślnym zakończeniu procedury habilitacyjnej prowadzonej przez Radę Dyscypliny ITiT przy Wydziale Cybernetyki WAT.

Poza WAT jest członkiem Institute of Electrical and Electronics Engineers. W roku 1993 odbył staż naukowy w uczelni Vysoka Vojenská Škola Liptovský Mikuláš. W latach 1999-2006 pracował najpierw na stanowisku adiunkta, a później docenta w Prywatnej Wyższej Szkole Businessu i Administracji.

W całym okresie dotychczasowej pracy zawodowej uczestniczył w badaniach naukowych i prowadził zajęcia dydaktyczne. Do jego głównych zainteresowań naukowo-badawczych należą: bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych, bezpieczeństwo w systemach Internetu Rzeczy, zagadnienia z zakresu routingu w sieciach komputerowych i zarządzania sieciami komputerowymi oraz administrowania systemami operacyjnymi. Brał udział w około dwudziestu projektach i pracach o charakterze badawczo-naukowym i wdrożeniowym w różnych rolach: od wykonawcy, poprzez kierownika grupy zadań badawczych, koordynatora prac zespołu po kierownika projektu/pracy. W szczególności, uczestniczył w pracach badawczo-rozwojowych oraz wdrożeniowych jawnych i niejawnych na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa, które dotyczyły między innymi: budowy komputera pokładowego dla samolotu szkolno-bojowego „Iryda”, systemu sterowania podwieszeniami dla śmigłowca bojowego „Sokół”, integracji środowisk sieciowych wykorzystujących protokół IPv4 i IPv6, skonstruowania bezpiecznej stacji do zastosowań specjalnych i oceny poziomu bezpieczeństwa wojskowych systemów teleinformatycznych.

Jest współredaktorem jednej zagranicznej monografii, autorem jednego skryptu, autorem i współautorem ponad 60 publikacji naukowych (polskich i zagranicznych), autorem kilku ekspertyz dla MON, autorem ponad 80 recenzji różnych opracowań naukowych publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Brał czynny udział w pracach komitetów organizacyjnych wielu konferencji międzynarodowych (w roli chairman ośmiokrotnie i w roli członka Komitetu Programowego ponad 80 razy).

Janusz Furtak był reprezentantem Polski z nominacji MON w panelu NATO Science and Technology Organization w grupie IST-147 / RTG on Military Applications of Internet of Things, a aktualnie reprezentuje Polskę w pracach grupy IST-176 / RTG on Federated Interoperability of Military C2 and IoT Systems. Za działalność w grupie IST 147 w roku 2020 uzyskał nagrodę „IST Panel - Team Excellence Award”.

Janusz Furtak był czynnym członkiem zespołów, które przygotowywały programy studiów dla kierunku „Informatyka” i „Kryptologia i Cyberbezpieczeństwo” w latach 2009-2020. W pracy dydaktycznej prowadził zajęcia z zakresu bezpieczeństwa, sieci komputerowych i administrowania systemami sieciowymi (około 20 przedmiotów). Wypromował ponad 80 magistrów i inżynierów, był opiekunem naukowym 7 studentów indywidualnych.

W wolnych chwilach chętnie uprawia różne dyscypliny sportu (ostatnio nordic walking i naciarstwo zjazdowe). Lubi wędrować po górach - od 1980 ma uprawnienia przewodnika górskiego na Beskidy. Prowadził wiele grup na rajdach i obozach w Polsce na terenie Beskidów i zagranicą w Słowacji i Bułgarii. Ma żonę Marię, troje dzieci i sześcioro wnucząt.

Joanna Piasecka urodziła się 1 stycznia 1972 roku w Bychawie na Lubelszczyźnie. Tam też ukończyła szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące. Równolegle kształciła się muzycznie w klasie pianina w Społecznej Szkole Muzycznej im. H. Wieniawskiego w Lublinie.

Studia na kierunku Matematyka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie ukończyła w 1995 roku. W tym samym roku została tam zatrudniona na stanowisku asystenta w Zakładzie Równań Różniczkowych, a od 2004 roku jako adiunkt. Przez wiele lat uczestniczyła w cotygodniowych seminariach Polskiej Akademii Nauk z zakresu matematyki finansowej. W 2004 roku obroniła pracę doktorską pt. ,,Wybrane zagadnienia z rynków z kosztami za transakcje’’ pod kierunkiem prof. dr. hab. Łukasza Stettnera. Autorka publikacji ,,Discrete time arbitrage under transaction costs’’, ,,Pricing of European and American claims in the CRR model with fixed+concave transaction costs’’.

W 2008 roku przeniosła się do Warszawy i podjęła pracę w Instytucie Matematyki i Kryptologii Wojskowej Akademii Technicznej na stanowisku starszego wykładowcy, a obecnie adiunkta dydaktycznego. Wykłada przedmioty takie jak: matematyka finansowa, rachunek prawdopodobieństwa, matematyka na II stopniu studiów. Ponadto, prowadzi podstawowe przedmioty matematyczne na pierwszym roku.

W 2019 roku ukazała się jej książka ,,Algebra liniowa z elementami geometrii’’, w której w sposób zrozumiały przedstawia materiał z przedmiotu „Matematyka 1”. Stworzyła również stronę internetową dla studentów www.wyznacznik.pl(link is external). Zawiera ona większość zagadnień matematycznych, poruszanych na pierwszym roku studiów technicznych.

Od wielu lat bierze czynny udział w Ogólnopolskim Konkursie Matematycznym im. gen. Sylwestra Kaliskiego. Od 2019 roku zajmuje się również jego koordynacją i współtworzeniem zadań konkursowych.

Nauczanie matematyki jest jej pasją. Chciałaby „odczarować” ten przedmiot - pokazać go jako dziedzinę nauki rozwijającą logiczne myślenie, otwierającą na niestandardowe rozwiązania.

Po godzinach spędzonych na uczelni chętnie wskakuje w górskie treki. Na koncie ma masyw Czerwonych Wierchów, Świnicę, Kościelec, Granaty i wiele niższych, ale równie urokliwych tras. Szczęśliwa żona Krzysztofa i matka trzech córek: Aleksandry, Anny i Katarzyny.